Ελεύθερος χρόνος

Αποκριάτικα έθιμα παλαιότερων εποχών από το πολύτιμο blog της Αριστέας Δαμιανίδη-Παπαθανασίου.

Ποιος να το περίμενε πως βιβλία μπορείς να συναντήσεις και σε ένα μαγαζί, όπως τo Everest, σε ένα μαγαζί στο οποίο περιμένεις να βρεις μόνο τυρόπιτες, καφέδες και κρουασάν σοκολάτας.

Μια χώρα που οι περισσότεροι γνωρίζουν για το κλασικό μπαλέτο, τον Ντοστογιέφσκι και τους συνθέτες κλασικής μουσικής, αγνοούν όμως τη πλούσια μαγειρική της παράδοση.

Το TasteAtlas είναι ένας παγκόσμιος άτλας φαγητού και ποτών, μια εγκυκλοπαίδεια γεύσεων αφιερωμένη στη επισήμανση, διατήρηση και προώθηση των παραδοσιακών πιάτων, τοπικών προϊόντων και υλικών παρασκευής, αυτοχθόνων συνταγών και εμβληματικών εστιατορίων με αυθεντική κουζίνα στις διάφορες χώρες!

Γιατί "δημοκρατικές" ε; Γιατί η σούπερ αυτή συνταγή, προέρχεται από ένα ιδιαίτερο σάιτ με γκουρμέ συνταγές και όχι μόνον, το Democratic Gourmet. Από περιέργεια στο όνομα του, μπήκα στο σάιτ και το "ψαχούλεψα". Διαβάστε απόσπασμα από την παρουσίαση που οι ίδιοι κάνουν στον ιστότοπό τους και είμαι σίγουρη ότι θα σας γεννηθεί και σας η ίδια περιέργεια. Δεν θα χάσετε. Έχουν άποψη. Και πολύ καλές συνταγές. Πρωτότυπες. 

Αναζητώντας το νόημα των Χριστουγέννων πέρα από την ανταλλαγή των δώρων και τα πολύχρωμα λαμπάκια!

Όταν πήγαινα στο σχολείο, ήταν της μόδας δυο γυμνά ανθρωπάκια, ένα γλυκό ζευγαράκι σε διάφορα σκίτσα, λίγο πολύ όλα παρόμοια μεταξύ τους, που με σύντομες φράσεις εξηγούσαν τι είναι αγάπη.

Έχετε ακούσει για τη Σαρακοστή των Χριστουγέννων; Όταν ήμουν παιδί, στο Αγρίνιο, οι μεγάλοι νήστευαν από κρέας Τετάρτη και Παρασκευή για σαράντα μέρες. Και ολόκληρη την εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα, νηστεύαμε όλοι για να κοινωνήσουμε την Παραμονή. Ύστερα τρώγαμε κοτόσουπα, το πρωινό των Χριστουγέννων.

Αυτή η σειρά συλλεκτικών καρτών εκδόθηκε μεταξύ 1890 και 1900 από την γαλλική εταιρεία Romanet. Παρουσιάζουν τα γεγονότα που σημάδεψαν την ανάπτυξη των μπαλονιών και των αερόστατων σε όλα τα στάδια εξέλιξής τους σε παλαιότερες εποχές. Όπως μπορείτε να δείτε στο τέλος, εκτός από τις εφευρέσεις και τις πρωτιές, είχαν απεικονισθεί επίσης και τα πολλά ατυχήματα που είχαν επισυμβεί.

Το Maid, η Υπηρέτρια δηλαδή, είναι μια από τις πιο πρόσφατες μίνι-σειρές του Netflix που ξεκίνησα να βλέπω γιατί έψαχνα για κάτι μη-βίαιο και μη-δυστοπικό και γιατί είδα ότι έπαιζε η Andy Mac Dowell. Κι ευτυχώς το Maid αποδείχθηκε μια πάρα πολύ καλή σειρά που αξίζει να δείτε για πολλούς περισσότερους λόγους απ’αυτούς που σας ανέφερα πριν.