Ελεύθερος χρόνος

Στους γατόφιλους αναγνώστες δεν χρειάζεται να απαριθμήσω τις ιδιότητες που θαυμάζουμε στις γάτες. Ισως πάνω απ’όλα μας γοητεύουν γιατί μια γάτα στο σπίτι είναι, όπως λέει η Πατρίτσια Χαίσμιθ, «ένα έργο τέχνης που κινείται, κοιμάται και διαρκώς αλλάζει». Απλώς να μοιραστώ δύο στιγμιότυπα από την ζωή με μία από τις γάτες μου.

ΜΑΖΩΞΗ. Αυτό το όνομα έδωσε στις καλοκαιρινές του συναυλίες ανά την Ελλάδα ο Γιώργος Μαζωνάκης που δεν παύει να μας εκπλήσσει με τις μουσικές και στυλιστικές αναζητήσεις του αλλά και την κοινωνική ευαισθησία του. Πήγαμε στο κατάμεστο Κατράκειο, απολαύσαμε το χορταστικό θέαμα και τραβήξαμε πολλές φωτογραφίες! 

Η Βοιωτία είναι ένας νομός αδικημένος. Κανένας δεν σκέφτεται να κάνει διακοπές στην Βοιωτία, ούτε και έχει πολλά γνωστά μέρη. Και κυρίως δεν είναι γνωστή για τις παραλίες της. Σίγουρα όλοι ξέρουμε τον Όσιο Λουκά και την -κοσμική πλέον- Αράχωβα, όλοι έχουμε φάει κάποιο σουβλάκι στην Λιβαδειά, αλλά παραλίες και ακρογιαλιές δεν έχει φημισμένες.

Commissario Montalbano vs Ispettore Coliandro. Δύο τηλεοπτικές σειρές με πρωταγωνιστές τους αστυνομικούς Μονταλμπάνο και Κολιάντρο, αποτυπώνουν τις διαφορές, πραγματικές και στερεοτυπικές, ανάμεσα στο βορρά και στο νότο της Ιταλίας και όχι μόνον.

Μέσω του ίντερνετ έχουμε φτάσει σε όλες τις γωνιές της γης χάρη σε κάποιους που οργώνουν την οικουμένη και γυρίζουν ταξιδιωτικά βίντεο. Δεν υπάρχουν πια εκπλήξεις γιατί στην κυριολεξία τα έχουμε δει όλα. Έχουμε γνωρίσει παράξενες φυλές της Αφρικής, του Αμαζονίου, του Αρκτικού Κύκλου, έχουμε ανέβει στις πιο ψηλές κορυφές των Ιμαλαϊων, έχουμε μπει σε σπίτια, σε παλάτια, σε καλύβες και, αν υπήρχε η δυνατότητα να εκπέμπει το κομπιούτερ ή το κινητό μας μυρωδιές, θα συμπληρωνόταν η εμπειρία με την αίσθηση της όσφρησης και θα ήταν πλήρη τα εικονικά ταξίδια μας. Φωτογραφίες και βίντεο τραβηγμένα με drone, με τηλεφακό, με τηλεσκόπιο ή ακόμα και από το διάστημα, όλ'αυτά μας έχουν φέρει σε σημείο κορεσμού, τόσο που σχεδόν δεν θέλουμε πια να δούμε και να μάθουμε τίποτε άλλο.

Πολλές φορές τα πιο ωραία πράγματα είναι δίπλα σου, σε μέρη που ποτέ δεν είχες δώσει ιδιαίτερη σημασία για λόγους μάλλον άγνωστους ή και χωρίς κανέναν λόγο. Ακριβώς αυτό μου συνέβη με την σημερινή μου επίσκεψη στην Ιερά Μονή Μακαριωτίσσης στην Βοιωτία.

Χρώματα υπάρχουν παντού γύρω μας, δίπλα μας, κοντά μας. Άλλοτε φωτεινά, άλλοτε πιο μουντά και σκοτεινά. Εμπλουτίζουν τη ζωή μας, φτιάχνουν ή χειροτερεύουν πολλές φορές τη διάθεσή μας. Αλλά είναι απαραίτητα για την ψυχολογία, ακόμα και την κουλτούρα μας. Ο ίδιος ο Γκαίτε κάποτε είχε γράψει πως «επιδρούν στην ψυχή μας και άλλοτε μας κινητοποιούν, ενώ άλλοτε μας ηρεμούν».

Είναι για τους περισσότερους από εμάς, μεγάλο κομμάτι των παιδικών μας αναμνήσεων. Το παιδικό γεύμα, ο χυμός, το παιδικό παιχνίδι, όλα αυτά συνθέτουν μία αξέχαστη στιγμή στην ηλικιακή μας διαδρομή ως παιδιά. Πες οι κοτομπουκιές, πες η λαχτάρα να ανοίξεις τη συσκευασία για να παίξεις με το καινούργιο σου παιχνίδι, πες το αναψυκτικό, αυτές οι θύμισες ξυπνάνε εκείνα τα χρόνια της ανεμελιάς.

Το γνωρίζουμε πλέον όλοι και το αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας και στο περιβάλλον μας. Υπάρχει η πραγματική ζωή, ο αληθινός μας κύκλος γνωστών, συγγενών, φίλων και μια εικονική πραγματικότητα μέσω του διαδικτύου, των σόσιαλ και των παράξενων σχέσεων που αναπτύσσονται εκεί. 

Σνόμπαρα πάντοτε τη συγκεκριμένη σειρά, ειδικά όταν ήμουν παιδί των δώδεκα και δεκαπέντε, τότε που η τηλεόραση την πρόβαλλε συχνά σε όχι τόσο πρωινές ώρες, όπως τώρα. Τη θεωρούσα χαζή, μέχρι και διαβρωτική για την ηθική της ιδιωτικής τηλεόρασης, καθώς τόσο απροκάλυπτα, αναδείκνυε το εξωγαμιαίο σεξ του παντρεμένου και την απιστία. Πράξεις τις οποίες καταδικάζω και τώρα, εννοείται.