Ελεύθερος χρόνος

Η τηλεοπτική σειρά των 90s που άφησε εποχή και χάρη στο Διαδίκτυο αποκτά ένα καινούργιο κοινό!

Οι «65 και άνω», αφού και στις δυο προηγούμενες χρονιές μίλησαν για πολλές καταστάσεις της τρίτης ηλικίας, φέτος ξεθάρρεψαν τόσο που τολμούν να μιλήσουν για τον Έρωτα!!! Μα τί εννοούν και πώς το διαχειρίστηκαν;

Μέσα σε μια πόλη τόσο ιστορική όσο η Νάπολη, η αποκαλούμενη και «βασίλισσα του Μπαρόκ», γεμάτη με κάστρα, παλάτια και επιβλητικές εκκλησίες, υπάρχει κι ένα άλλο, διαφορετικό αξιοθέατο, υπερμοντέρνο αλλά και πολύ εντυπωσιακό. Κι αυτό δεν είναι άλλο από μια στάση του μετρό, την στάση Τολέδο!

Η στάση Τολέδο, στην γραμμή 1 του μετρό της Νάπολης είναι ένα έργο τέχνης. Ή μάλλον πολλά έργα τέχνης μαζί. Αλλά για να τα λέμε πιο σωστά τα πράγματα, ας αρχίσουμε από όλη την γραμμή 1. Η γραμμή 1 του μετρό της Νάπολης διαθέτει μια εντυπωσιακή συλλογή με περισσότερα από 200 έργα τέχνης εγκατεστημένα στους 12 σταθμούς της. Αναφέρεται ως Metro Art Napoli και έτσι οι Ναπολιτάνοι πλέον καυχώνται πως έχουν το μεγαλύτερο «υπόγειο» μουσείο σύγχρονης τέχνης στην Ευρώπη.

Από όλες αυτές τις 12 στάσεις της Linea 1, η πιο φημισμένη και σαφώς πιο θεαματική είναι η στάση Toledo, που πήρε το όνομά της από την κεντρική και πολύ εμπορική οδό Toledo. Ξεκίνησε να λειτουργεί τον Σεπτέμβριο του 2012 και έχει το μεγαλύτερο βάθος (50 μέτρα) από όλους τους σταθμούς της πόλης. Η σχεδίαση αυτού του πιο όμορφου σταθμού μετρό στην Ευρώπη, έγινε από τον Καταλανό αρχιτέκτονα Óscar Tusquets και από τους καλλιτέχνες William Kentridge και Robert Wilson.

Κάτω από ένα πανέμορφο μωσαϊκό οροφής ζωγραφισμένο με ψυχεδελικό στυλ, σε αποχρώσεις του μπλε, μια μεγάλη κυλιόμενη σκάλα κατεβαίνει περίπου 40 μέτρα υπόγεια.

Κάθε επίπεδο του σταθμού έχει σχεδιαστεί πάνω σε ένα διαφορετικό χρώμα που αντιπροσωπεύει και ένα θέμα σχετικό με την πόλη. Οι τοίχοι και το δάπεδο του αιθρίου στο πρώτο επίπεδο είναι μαύροι, θυμίζοντας την άσφαλτο του σύγχρονου πολιτισμού. Τα ερείπια των τειχών της Αραγωνίας είναι επίσης ενσωματωμένα στο αίθριο, που είναι διακοσμημένο με ψηφιδωτά εμπνευσμένα από την ιστορία της Νάπολης.

Κατεβαίνοντας τις κυλιόμενες σκάλες, οι τοίχοι παίρνουν το χρώμα της ώχρας και του κίτρινου, παραπέμποντας στα χρώματα του ναπολιτάνικου τόφφου και του ήλιου. Και στο πιο κάτω επίπεδο, το πιο εντυπωσιακό, ο χρωματικός συνδυασμός γίνεται μπλε και πράσινος όπως η θάλασσα. Στον διάδρομο που οδηγεί στην αποβάθρα, υπάρχει μια φωτιστική εγκατάσταση, 25 μέτρων από φώτα LED που αναπαράγουν την εικόνα μιας κυματισμένης θάλασσας!

Ένας μεγάλος κώνος που ονομάζεται "Crater de Luz" διασχίζει όλους τους ορόφους του σταθμού, δημιουργώντας ένα άνοιγμα πάνω από την όμορφη κυλιόμενη σκάλα που οδηγεί στην αποβάθρα, ακτινοβολώντας φως σε όλη τη διαδρομή. Αλλά ακόμα κι έξω από το σταθμό, το θέαμα δεν σταματά. Τρεις εξαγωνικές πυραμίδες κοσμούν την πλατεία και ένα μεταλλικό άγαλμα, “ο Ιππότης του Τολέδο" φρουρεί μία από τις εισόδους. 

Καταλαβαίνετε ότι για εμάς τους ξένους ήταν ένα υπερθέαμα. Εγώ τουλάχιστον δεν είχα ξαναδεί κάτι παρόμοιο κι οπωσδήποτε όχι μέσα σε μια στάση μετρό. Ελπίζω οι ντόπιοι να εκτιμούν αυτόν τον θησαυρό που τους δίνεται η δυνατότητα να βλέπουν κάθε μέρα καθώς πηγαινοέρχονται στις δουλειές τους και στις βόλτες τους.

Κείμενο: Marlykon

Το θέατρο Σαν Κάρλο, η όπερα της Νάπολης δηλαδή, είναι ένα από τα πολλά στολίδια της ιστορικής αυτής πόλης του νότου της Ιταλίας. Για μένα ήταν μια μοναδική εμπειρία, βρέθηκα σε έναν εντυπωσιακό χώρο που με ταξίδεψε τόσο στην ιστορία αυτού του υπέροχου τόπου, όσο και στην ιστορία της μουσικής.

"Κανένα άλλο βιβλίο δεν εσκόρπισεν στην Ελληνικήν οικογένειαν τόσην ευτυχία" έγραψε κάποτε ο Γρηγόριος Ξενόπουλος για το συγγραφικό έργο του Νικόλαου Τσελεμεντέ, αυτού του αρχιμάγειρα με καταγωγή από τη Σίφνο, όπου έκανε τη μαγειρική προσιτή σε κάθε Ελληνικό σπίτι.

Χαιρώνεια, 2 Αυγούστου 338 π.Χ.: Μια μέρα που άλλαξε τον κόσμο. Ο τίτλος μιας πολύ ωραίας και ενδιαφέρουσας έκθεσης που  είδαμε στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και σας την προτείνουμε .

H Μπρυζ είναι έρωτας! Μια μεσαιωνική πολιτεία του Βελγίου, με πλούσια ιστορία και πολιτισμό, που δυσκολεύεσαι να συνειδητοποιήσεις ότι υπάρχει στην πραγματικότητα και δεν είναι αποκύημα  της πιο παραμυθένιας φαντασίας σου! Ένα ονειρικό σκηνικό ανέγγιχτων στο χρόνο, υπέροχων μεσαιωνικών κτιρίων και επιβλητικών εκκλησιών, γύρω από λίμνες  με κατάλευκους κύκνους και κανάλια με γραφικά γεφυράκια, εντυπωσιακών πλατειών, λιθόστρωτων στενών με άμαξες, καταπράσινων πάρκων, ιστορικών πύργων και ανεμόμυλων…

 Η Αριστέα Δαμιανίδη-Παπαθανασίου, με την αφοπλιστική ματιά της παιδούλας που υπήρξε τότε, καταγράφει πώς της δημιουργήθηκε η απέχθεια για τα χιόνια τον καιρό της Ιταλικής Κατοχής στο Αγρίνιο! 

Και πώς θα ήταν αλλιώς; To Salzburg είναι η γενέθλια πόλη του όπου ο Mozart έζησε τα πρώτα 26 από τα μόλις 35 χρόνια της σύντομης ζωής του. Το αποτύπωμά του όμως στην Ιστορία της Μουσικής είναι τεράστιο. Όπως και η διαρκής παρουσία του σε αυτή την πανέμορφη αυστριακή πόλη!

Τί σας λέει το όνομα Dom Pérignon; Σας θυμίζει τη γνωστή σαμπάνια βέβαια, και γιορτές έξαλλες σε πολυτελή πάρτυ και κοσμικά μαγαζιά ε;  Απ΄αυτά που είχαμε και στα χωριά μας. Σωστά;