Καθώς η  καλύτερη και πολυαναμενομενότερη γιορτή του χρόνου πλησιάζει, ο νους μου όλο και περισσότερο γεμίζει από τις εικόνες, τους ήχους, τις γεύσεις και τις συνήθειες που, όπως πάντα τέτοια εποχή, περιμένω σαν τρελή.

Δεν έχει καμιά σημασία αν τα έχω δει, ζήσει ή κάνει ξανά και ξανά όλα τα περασμένα  Χριστούγεννα της ζωής μου και ίσως με τον ίδιο ακριβώς τρόπο κάθε χρονιά. Τα περιμένω πάντα με τον ίδιο ενθουσιασμό και ποτέ δεν με απογοητεύουν. Για να δούμε λοιπόν:

Αγαπημένη Χριστουγεννιάτικη ταινία: Scrooged (1988) Με τον υπέροχο Μπιλ Μάρεϋ στον ρόλο ενός σύγχρονου άπληστου, γρουσούζη και εγωίσταρου Σκρουτζ που μετά την επίσκεψη των πνευμάτων/φαντασμάτων των Χριστουγέννων, αλλάζει χαρακτήρα και στάση ζωής και χαίρεται τα Χριστούγεννα προφέροντας χαρά και αγάπη γύρω του. Ο Bill Murray είναι πάντα απολαυστικός, όπως επίσης και η κάθε (καλή) διασκευή στην Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του Ντίκενς, ειδικά δε αν πλαισιώνεται από χολυγουντιανή ατμόσφαιρα και υπέροχα τραγούδια σαν το Put a Little Love in your heart (στη βερσιόν από Al Green & Annie Lennox).

Αγαπημένο Χριστουγεννιάτικο Τραγούδι: (Κλέβω και βάζω δύο, ένα πονεμένο κι ένα χαρωπό, το ίδιο oldies αμφότερα) 1) Baby please come home – Darlene Love Πονεμένη χριστουγεννιάτικη κραυγή που σπαράζει καρδιές και 2) Rockin’ around the Christmas Tree – Brenda Lee  Όλη η θετική ενέργεια κι η χαρούμενη ατμόσφαιρα των γιορτών βρίσκονται μέσα σ’αυτό το τραγούδι

Αγαπημένο γλυκό των Χριστουγέννων: Κοινοτυπία, ναι, αλλά τί άλλο από μελομακάρονα; Υπέροχα, λαχταριστά μελωμένα καρυδάτα και κανελλάτα. Σύμβολο των Χριστουγέννων πιο πολύ κι από το έλατο.

Φαγητό: Προσωπική μου αδυναμία, αλλά και παραδοσιακό ελληνικό χειμωνιάτικο και πολύ χριστουγεννιάτικο χοιρινό στον φούρνο με πατάτες. Με μουστάρδα και πορτοκάλι και λίγα φρούτα αποξηραμένα μέσα. Νιαμ νιάμ...απλό και πεντανόστιμο.΄

Έθιμο: Ασυζητητί τα κάλαντα. Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς εξ ίσου. Από τις πιο χαρούμενες στιγμές των ημερών οι, συνήθως, φάλτσες φωνές των πιτσιρικάδων και ο γλυκός ήχος των τριγώνων.

Στολίδι: Λατρεύω τα πολύχρωμα λαμπιόνια στα Χριστουγενιάτικα δέντρα και μπορώ να κάθομαι με τις ώρες στον καναπέ και να τα κοιτάω να αναβοσβήνουν. Και γενικώς αγαπώ τα πολλά και διάφορα και χρωματιστά κρεμαστά στολίδια. (Συγγνώμη που το λέω, ξέρω όλοι κι όλες διαφωνείτε, αλλά τα μονόχρωμα στολίδια και φωτάκια δεν μου αρέσουν)

Πόλη: Αν και α)τα Χριστούγεννα στην πόλη μου την Αθήνα είναι πάντα ωραία και τ’αγαπώ, β)γνωρίζω ότι Νέα Υόρκη και Λονδίνο (και άλλες μάλλον) είναι must Χριστουγεννιάτικες πόλεις, αλλά εγώ δεν έχω βρεθεί εκεί, θα ψηφίσω Βαυαρικό Μόναχο, όπου έχω περάσει αξέχαστες γιορτές με εκθαμβωτικό στολισμό, υπαίθριες αγορές και πλήθη κόσμου να «χριστουγεννο-παρτάρουν» με χορό, τραγούδι, πυροτεχνήματα και gluhwein.

Πίνακας ζωγραφικής: Ούτε εδώ μπορώ να πρωτοτυπήσω. "Τα κάλαντα" του Νικηφόρου Λύτρα λοιπόν, ζωντανός, ελληνικός, γιορτινός πίνακας, απόλυτα συνυφασμένος με τις ημέρες αυτές. Τον γνωρίζαμε και τον αναγνωρίζαμε ακόμα κι όταν δεν κατέχαμε "γρι" από ζωγραφική.

Παραμύθι: Όσες φορές και να μου το διάβαζε η μητέρα μου όταν ήμουν νήπιο, πάντα είχα την κρυφή ελπίδα ότι εκείνη τη φορά θα είχε αίσιο τέλος, αλλά δυστυχώς η μόνη παρηγοριά ήταν ότι το κακόμοιρο κοριτσάκι συναντήθηκε με την καλή της γιαγιά εκεί στην μετά θάνατον ζωή. Όσο στενάχωρο κι αν είναι, το «Κοριτσάκι με τα σπίρτα» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, μας υπενθυμίζει ότι αυτές τις μέρες που κάποιοι διασκεδάζουμε και χαιρόμαστε, κάποιοι άλλοι πονάνε και πεινάνε. Και καλό είναι να το θυμόμαστε κι αυτό πού και πού...

Ο πιο Χριστουγεννιάτικος Καλλιτέχνης: Τότε ο Andy Williams με τα υπέροχα χριστουγεννιάτικα σόου και την φοβερή ζεστή φωνή του στα εορταστικά προγράμματα της ΕΡΤ και τώρα ο Michael Buble με τα υπέροχα χριστουγεννιάτικα σόου και την φοβερή ζεστή φωνή του .

Διαφήμιση: Κόκα Κόλα 1995. Όπου η οικογένεια πολικών αρκούδων ετοιμάζεται για τις γιορτές και κάνει ένα διάλειμμα πίνοντας κοκακολίτσα. Υπέροχο γλυκό animation, πρωτότυπο και πρωτοποριακό για την εποχή εκείνη

Επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς: Εννοείται, το δίωρο Christmas special του 2015 του Downton Abbey.

Κείμενο: Marlykon