Στρατίκης, Ζήτρος και Μαμούθ κόμικ. Tρεις εκδοτικοί οίκοι που θα έχουν πάντα την ευγνωμοσύνη μου γιατί θεωρώ τις εκδόσεις τους τις καλύτερες για ορισμένα είδη βιβλίου. Και υπάρχουν λόγοι για αυτό!

Είναι αποδεκτή η αλήθεια πως η διαχρονικότητα και η δημοφιλία ενός βιβλίου δεν είναι απόρροια μόνο του σπουδαίου μηνύματος που περνάει, του πόσο καλογραμμένο είναι, του ονόματος του συγγραφέα και των ριζοσπαστικών αλλαγών που φέρνει στην πορεία της ανθρώπινης σκέψης.

Εξίσου ρόλο -μικρότερο από τα παραπάνω αλλά και πάλι σημαντικό- διαδραματίζει και ο τρόπος με τον οποίο ένας εκδοτικός οίκος θα αγκαλιάσει και θα μεταφέρει ή θα μεταφράσει ένα βιβλίο στον αναγνώστη με όσο περισσότερη ορθή κατανόηση και σωστή ανάλυση είναι εφικτή. Και είναι γεγονός, δεν είναι όλες οι μεταφράσεις το ίδιο αξιόλογες, δεν ακολουθούν ορθά το αρχικό, πρωτότυπο κείμενο και δε βοηθούν τον αναγνώστη να αντιληφθεί το πραγματικό του νόημα.

Πολλές εκδόσεις έχω μελετήσει, αλλά μερικές "έγραψαν" μέσα μου, τις θεωρώ τις καλύτερες για ορισμένα είδη βιβλίου, ακολούθησαν τη ζωή μου από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι σήμερα.

Αναφέρω τις τρεις αγαπημένες μου εκδόσεις βιβλίων, εκείνες που θεωρώ πως με βοήθησαν να ανέβω πνευματικά πολλά σκαλοπάτια ψηλότερα, με ψυχαγώγησαν και θεωρώ πως προσέγγισαν το έργο πολλών σπουδαίων μορφών της διανόησης με σεβασμό, ειλικρίνεια και ορθή κατανόηση.

•   Εκδόσεις Στρατίκη: Οι εκδόσεις που σημάδεψαν την αθωότητα της παιδικής μου ηλικίας, που "έχτισαν" το υπόβαθρο για να αποκτήσω στέρεη και ουσιαστική γνώση της Αρχαίας Ιστορίας και του σημαντικού για την ανθρωπότητα, Ελληνικού πολιτισμού. Τα βιβλία των εκδόσεων Στρατίκη με την απλή γλώσσα τους, τη λεπτομερή και ακριβή περιγραφή των ιστορικών γεγονότων, την ωραία τους εικονογράφηση αποτελούν μία ανεξίτηλη παιδική ανάμνηση που δεν έσβησε ποτέ από τις ψυχές πολλών. Ελληνική Μυθολογία, Ολυμπιακοί Αγώνες, Ιφιγένεια, Σπαρτιάτες, Ομηρικά Έπη, Ήρωες του 1821 : ποτέ η Ελληνική μας ιστορία δε γράφτηκε με τόσο σεβασμό, δεν έγινε τόσο κατανοητή και τόσο προσιτή σε ένα παιδικό μυαλό που προσπαθεί να την αποκρυπτογραφήσει για πρώτη φορά. Αν είχαμε αυτά τα βιβλία για διδασκαλία της Ιστορίας στο σχολείο ίσως όλα θα ήταν διαφορετικά.

•  Εκδόσεις Ζήτρος : Οι εκδόσεις Ζήτρος αποτελούν για εμένα, τις πιο έγκριτες, σοβαρές και αξιόπιστες εκδόσεις για τη μελέτη, ανάλυση και παρουσίαση του έργου των Αρχαίων μας συγγραφέων. Οι συγκεκριμένες εκδόσεις προσδοκούν να καλύψουν τις απαιτήσεις και τα ενδιαφέροντα ενός αναγνωστικού κοινού με διαφορετικές ανάγκες, γνώσεις και μορφωτικό επίπεδο. Και το καταφέρνουν εξαιρετικά. Εξίσου ενδιαφέρον και το γεγονός ότι έχουν εκδόσει μεγάλη ποσότητα έργου, καθώς ήδη από τα τέλη του 20ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 21ου εξέδωσαν περισσότερους από 200 τόμους που αφορούσαν ανάλυση έργων ξένης και Ελληνικής Γραμματείας. Οι καλύτερες εκδόσεις για κατάδυση στη φιλοσοφική σκέψη, ουσιαστική επαφή με το έργο και την ιδεολογία κυρίαρχων και καθοριστικών μορφών της ανθρώπινης διανόησης. 

•   Μαμούθ κόμιξ : Τα κόμικς που μας μεγάλωσαν, τα οποία συναντώ μπροστά μου σε μία Κυριακάτικη απόδραση στο Μοναστηράκι, σε έναν όροφο της Πολιτείας ή του Public, στη βιβλιοθήκη ενός φίλου. 35 χρόνια ασίγαστης προσφοράς στην τέχνη των κόμικς, με εκδόσεις των σημαντικότερων ηρώων του συγκεκριμένου είδους: Λούκυ Λουκ, Αστερίξ και Οβελίξ, Ιζνογκούντ, Μαρσουπιλαμί, ο αγαπημένος μου Τεν -Τεν με την ίσως καλύτερη ποιότητα χαρτιού από τα υπόλοιπα βιβλία των εκδόσεων. Το μόνο που ίσως δε μου άρεσε σε πολλές εκδόσεις του συγκεκριμένου εκδοτικού οίκου, ήταν η ποιότητα του χαρτιού του και το σκληρό φύλλο του (η ποιότητα του χαρτιού στον Λούκυ Λουκ δε μου άρεσε όσο στον Τεν -Τεν). Αλλά, ναι, είναι οι εκδόσεις που γέμισαν χρώμα και μικρά συννεφάκια με διαλόγους τη ζωή μας, δίνοντας στην παιδική μας ηλικία διασκέδαση, χαρά και ψυχαγωγία που έθεταν τις βάσεις για μία ευτυχισμένη ενήλικη προσωπικότητα. 

Και οι τρεις αυτές εκδόσεις θα έχουν πάντοτε την ευγνωμοσύνη μου; μέσα στις σελίδες τους ακόμα ακούγεται, βρίσκεται η παιδική μου ψυχή, η έφηβη με τις ανησυχίες, η ενήλικη που μελετά Φιλοσοφία και έρχεται κοντά στη γαλήνη της ψυχής, την αταραξία, όπως την ονόμασε ο Επίκουρος.

Κείμενο: Μαρία Σκαμπαρδώνη