Η συκιά της αυλής μου και η Συκιά όπου "απελθών απήγξατο" ο Ιούδας. Μύθοι, αλήθειες και παραδόσεις.

Στο πίσω μέρος του σπιτιού μου υπάρχει μια συκιά. Αυτή η συγκεκριμένη συκιά, που κάνει σύκα βασιλικά, ολόγλυκα, με συντροφεύει από την παιδική μου ηλικία. Βρίσκεται εκεί τα καλοκαίρια φορτωμένη με σύκα, με τα πυκνά, πλατιά φύλλα που ρίχνουν τη βαριά σκιά τους στο χώμα από κάτω, βρίσκεται εκεί το φθινόπωρο φυλλορροούσα, το χειμώνα με τα υποφαιά γυμνά κλαδιά της και τέλος την ‘Ανοιξη με το ελπιδοφόρο ξεμύτισμα των τρυφερών πράσινων φύλλων.

Όταν φτάνει η Μεγάλη Εβδομάδα η συκιά αυτή κατά ένα αυθαίρετο πλην όμως εύκολα εξηγήσιμο τρόπο, όταν ήμουν παιδί, γινόταν Η Συκιά όπου «απελθών απήγξατο» ο Ιούδας.

Τότε ἰδὼν ᾿Ιούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν ὅτι κατεκρίθη, μεταμεληθεὶς ἀπέστρεψε τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ τοῖς πρεσβυτέροις λέγων· ἥμαρτον παραδοὺς αἷμα ἀθῷον. οἱ δὲ εἶπον· τί πρὸς ἡμᾶς; σὺ ὄψει καὶ ρίψας τὰ ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ ἀνεχώρησε, καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο.

 

Σε μικρή ηλικία τα λόγια του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου μπερδεύονταν με τις αφηγήσεις της γιαγιάς μου, που αντί παραμυθιών ήταν ιστορίες παρμένες από την Αγία Γραφή, με κορυφαία εννοείται τα Πάθη του Κυρίου. 'Ετσι λοιπόν, στην παιδική μου φαντασία, η ταπεινή συκιά της Αττικής έπαιζε το ρόλο του δέντρου από το οποίο εικάζεται πως κρεμάστηκε ο Ιούδας στη μακρινή Ιερουσαλήμ της Ιουδαίας. Έμαθα επίσης ότι το χωράφι  που βρισκόταν εκείνη η συκιά το είχαν ονομάσει “Ακελδαμά” που στα ιουδαικά σημαίνει χωράφι γεμάτο αίμα. Με συνοπτικές διαδικασίες αποφάσισα να μην τρώω τα ωραία μας σύκα.Αυτή ήταν η εξήγηση που τα σύκα μας ήταν τόσο κόκκινα. Είχαν αίμα!

Όσο γλαφυρές κι αν ήταν οι διηγήσεις της γιαγιάς και παρά την ηλικία μου είχα και ενστάσεις. Πρώτα απ’όλα απορούσα γιατί η συκιά μας ήταν θαλερή και μεγάλωνε χρόνο με τον χρόνο ενώ αυτή του Ιούδα ξεράθηκε δια μιάς μετά τον απαγχονισμό του.

Ύστερα παρατηρούσα το χώμα γύρω από συκιά, εντάξει ξερό ήταν γιατί ως γνωστόν δεν φυτρώνει τίποτα στον ίσκιο της, αλλά όσο και να προσπαθούσα να πεισθώ, κόκκινο δεν ήταν!

Επίσης, όποτε έβλεπα ζωγραφισμένο τον Ιούδα κρεμασμένο, το απεικονιζόμενο δέντρο δεν μου θύμιζε συκιά. Τί στο καλό, άλλες συκιές είχαν στην Ιουδαία;

Τέλος, κοιτούσα τα κλαριά της δικιάς μας συκιάς απορώντας πώς άντεξαν το βάρος ενός κρεμασμένου αφού ο μπαμπάς μου μας έλεγε “μην πατάτε στα κλαριά της συκιάς γιατί σπάνε εύκολα”. Ισως πάλι να ερμηνεύεται κι αυτό από τα λόγια στις «Πράξεις των Αποστόλων» ότι όταν κρεμάστηκε ο Ιούδας έσπασε το κλαδί του δένδρου

και πρηνής γενόμενος, ελάκησε μέσος και εξεχύθη πάντα τα σπλάχνα αυτού….

Μετά μεγάλωσα. Αποφάσισα να γευτώ τα ολόγλυκα σύκα μας, έμαθα για την διατροφική αξία του σύκου καθώς και για το ρόλο τους στο εξαγωγικό μας εμπόριο παλαιότερα, για την σημασία τους στην αρχαία Ελλάδα, για τους συκοφάντες και τον ρόλο τους στην αρχαιότητα και άλλα πολλά που μπορούμε να πληροφορηθούμε από το διαδίκτυο.

Κείμενο : Μαριάννα Καραβασίλη

Πρώτη Δημοσίευση : www.peopleandideas.gr