H μαγευτική Δρέσδη της Γερμανίας, αποτελεί μια εμβληματική πόλη. Παρότι βαρύτατα πληγωμένη κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με την καταστροφή και του παγκόσμιας ακτινοβολίας, πολιτιστικού αποθέματός της, αναγεννήθηκε με θαυμαστό τρόπο μέσα από τις στάχτες της και σήμερα στέκεται ξανά επιβλητική και υπέρλαμπρη!

Η Παλαιά πόλη της επονομαζόμενης Φλωρεντίας του Έλβα (ποταμός που τη διασχίζει), αποτελεί ουσιαστικά ένα απέραντο υπαίθριο μπαρόκ μουσείο, επιβεβαιώνοντας τον γεννημένο στη Δρέσδη συγγραφέα Erich Kästner που την είχε χαρακτηρίσει με το τρίπτυχο "ιστορία, τέχνη και φύση".

Η Δρέσδη, το καμάρι της πάλαι ποτέ Ανατολικής Γερμανίας, είναι η πρωτεύουσα του ομόσπονδου κράτους της Σαξονίας, στα ανατολικά της Γερμανίας και έχει περίπου 550 χιλ. κατοίκους.  H ίδρυσή της ανάγεται στον 12ο αι. μ.Χ. και γνώρισε σημαντική άνθηση από τον 15ο αι. ως έδρα των εκλεκτόρων της Σαξονίας, που ειδικά από τον 18ο αι. έδωσαν μεγάλη ώθηση στην αρχιτεκτονική, τον πολιτισμό και τις τέχνες στην πόλη. Μπορεί σήμερα τα ανακατασκευασμένα, στην αρχική τους μορφή, μνημεία της να μη φέρουν την πατίνα του χρόνου, όμως αντανακλούν πιστά την αίγλη και τη μεγαλοπρέπεια των εποχών της δόξας της, προσελκύοντας έντονο τουριστικό ενδιαφέρον.

Η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία της πόλης, γράφτηκε το Φεβρουάριο του 1945, όταν οι βομβαρδισμοί της Δρέσδης από τους Συμμάχους με 650 χιλ. βόμβες ισοπέδωσαν περίπου το 80% της πόλης και άφησαν πίσω τους πάνω από 25 χιλ. νεκρούς. Η επιχειρησιακή σκοπιμότητα της επίθεσης, που προκάλεσε και τεράστια πολιτιστική καταστροφή στο ιστορικό κέντρο της πόλης, αμφισβητήθηκε εκ των υστέρων και από τους ίδιους τους επιτιθέμενους, οι οποίοι συμμετείχαν και σε μέρος της ανασυγκρότησης της πόλης, δίνοντας στο θαύμα της αναγέννησής της ξεχωριστή αξία!!!

Επισκεφθήκαμε τη Δρέσδη άνοιξη, κάνοντας ημερήσια εκδρομή από την Πράγα. Ο καιρός ήταν μουντός με μικρές ηλιόλουστες αναλαμπές, με τη μελαγχολία όμως να προσδίδει ιδιαίτερη γοητεία σε αυτήν την πόλη. Το ιστορικό της κέντρο είναι πεζοδρομημένο, κάνοντας την εξερεύνησή της μια ευχάριστη εμπειρία!

Πρώτος σταθμός της περιήγησής μας, το  μπαρόκ ανάκτορο Zwinger. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό συγκρότημα κτιρίων, που χρονολογείται από το 18^ο αιώνα, την εποχή του εκλέκτορα της Σαξονίας Αυγούστου ΙΙ του Ισχυρού, ο οποίος ζηλεύοντας τη μεγαλοπρέπεια των Βερσαλλιών, είχε τη φιλοδοξία να δημιουργήσει ένα αντίστοιχα λαμπρό παλάτι στη Δρέσδη. Το Zwinger, που λειτούργησε ως ψυχαγωγικό ανάκτορο για επίσημες τελετές και εορτές, μπορεί τελικά να μην είναι αντάξιο του Γαλλικού, δεν παύει όμως να αποτελεί ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα. Με τους βομβαδισμούς του 1945 σχεδόν καταστράφηκε, στη συνέχεια όμως ανακατασκευάστηκε στην αρχική του μορφή.

Σε μία από τις εισόδους του συγκροτήματος, εντυπωσιάζει η Πύλη του Στέμματος (Kronentor), ένα επιβλητικό κτίσμα με ένα περίτεχνο χρυσό στέμμα στην κορυφή του, πλαισιωμένο από αγάλματα της ελληνικής μυθολογίας. Λίγο παρακάτω στην εσωτερική αυλή, ξεχωρίζει το Περίπτερο του Ρολογιού (Clockenspielpavillon) με το γαλάζιο θόλο. Περιπλανηθήκαμε στους κήπους με τα συντριβάνια και θαυμάσαμε τις στοές και τις αψίδες, τα πολυάριθμα γλυπτά, τις κρήνες με τα αγάλματα.

Στα κτίρια του ανακτόρου στεγάζονται σήμερα μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα από τα συνολικά 50 περίπου Μουσεία της πόλης, όπως το Μουσείο Μαθηματικών και Φυσικής, καθώς και Πορσελάνης, με σημαντικότερη όμως την Πινακοθήκη των Παλαιών Δασκάλων (Gemäldegalerie Alte Meister), που θεωρείται από τις πιο αξιόλογες στην Ευρώπη. Στη συλλογή της συμπεριλαμβάνονται περίπου 2000 πίνακες σπουδαίων ζωγράφων όπως ο Ραφαήλ, ο Μποτιτσέλι, ο Τιτσιάνο, ο Βερονέζε κ.ά.

Το πολυτιμότερο έκθεμα του μουσείου είναι η Madonna Sistina, που φιλοτέχνησε το 1513-14 ο σπουδαίος Ιταλός Αναγεννησιακός ζωγράφος Ραφαήλ.

Aποχωρώντας από το Zwinger, αντικρύζουμε την Πλατεία του Θεάτρου (Theaterplatz), όπου δεσπόζει το αναγεννησιακό, με στοιχεία κλασικά και μπαρόκ κτίριο της Όπερας της Δρέσδης του 1841, που φέρει το όνομα του δημιουργού αρχιτέκτονά του (Semperoper). Στις προσόψεις της, μπορείτε να θαυμάσετε τα αγάλματα κορυφαίων προσωπικοτήτων της διανόησης και της τέχνης, όπως ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης, ο Σαίξπηρ, ο Μολιέρος, ο Γκαίτε και ο Σίλερ, ενώ πάνω από την είσοδο αναπαριστάται ένα άρμα με το Διόνυσο και την Αριάδνη, που το σέρνουν 4 πάνθηρες. 

H Όπερα το 19^ο αιώνα γνώρισε μεγάλες δόξες, φιλοξενώντας και τις πρεμιέρες μεγάλων έργων σπουδαίων μουσουργών, όπως ο Στράους και ο Βάγκνερ. Καταστράφηκε το 1945 και παραδόθηκε αναγεννημένη ξανά στην πόλη και την τέχνη το 1985, διαθέτοντας πλέον ακόμα πιο υψηλή αισθητική, ακουστική και λειτουργικότητα.

Στην άλλη πλευρά της Πλατείας Θεάτρου, τα λουλούδια της άνοιξης και τα συντριβάνια συντροφεύουν όμορφα άλλο ένα σύμπλεγμα ανακατασκευασμένων υπέροχων κτιρίων, που συμπεριλαμβάνει το Παλιό Φρουραρχείο, το Βασιλικό Παλάτι και τον Καθεδρικό Ναό. Εκεί βρίσκεται και το άγαλμα του βασιλιά της Σαξονίας Johann του δεύτερου μισού του 19ου αι.

Ο Καθεδρικός Ναός Hofkirche κατασκευάστηκε μεταξύ 1738-51, επί εποχής του γνωστού φιλόδοξου Αυγούστου ΙΙ του Ισχυρού, ο οποίος θέλοντας να καταλάβει και το θρόνο της Πολωνίας, έγινε καθολικός και δημιούργησε έναν μεγαλοπρεπή καθολικό ναό για να ξεπεράσει την προϋπάρχουσα προτεσταντική εκκλησία Frauenkirche. O μπαρόκ ναός (που μετονομάστηκε σε Εκκλησία της Αγίας Τριάδας) φθάνει σε ύψος τα 83 μέτρα και είναι διακοσμημένος εξωτερικά με 78 αγάλματα Επισκόπων και Αγίων. Στην κρύπτη του βρίσκουμε τις σαρκοφάγους 49 Σαξόνων ηγεμόνων, καθώς και την καρδιά του εμπνευστή του.

Δίπλα στην Hofkirche, συναντάμε το Βασιλικό Παλάτι ή Κάστρο (Residenzschloss), όπου κατοικούσαν οι Σάξονες ηγεμόνες από τον 15^ο έως τις αρχές του 20ού αιώνα. Είχε την ατυχία να καεί δύο φορές, το 1701 και βέβαια το 1945, όταν και καταστράφηκαν τα περισσότερα από τα πολύτιμα έπιπλα που κοσμούσαν τις 500 αίθουσές του. Ο Πύργος του Παλατιού έχει 327 σκαλιά, προσφέροντας σε όποιον τα ανεβεί, υπέροχη θέα της πόλης. Σήμερα, το κτίριο φιλοξενεί διάφορα Μουσεία, όπως το Μουσείο Κρατικής Τέχνης, το Μουσείο Νομισμάτων και το Μουσείο Όπλων.

Tα σημαντικότερα όμως εκθέματα περιλαμβάνονται στις συλλογές του Πράσινου Θόλου (Green Vault), με περίπου 3000 αντικείμενα ανεκτίμητης ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας από πολύτιμα μέταλλα και λίθους (κοσμήματα, ρολόγια, σπαθιά, οικιακά είδη, κ.ά). Δυστυχώς μερικά αντικείμενα από το θησαυρό εκλάπησαν το Νοέμβριο του 2019, φέρνοντας στο παγκόσμιο προσκήνιο το Μουσείο.  Μετά από πρωτοφανή κινητοποίηση, έγιναν συλλήψεις, χωρίς όμως να έχουν εντοπιστεί τα αντικείμενα της περιβόητης "Κλοπής της Δρέσδης".

Ακολουθώντας τα τείχη του κάστρου, διαβήκαμε την πλακόστρωτη οδό Augustusstrasse θαυμάζοντας ένα μοναδικό καλλιτέχνημα, την Πομπή των Πριγκίπων (Fürstenzug). Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πορσελάνινη τοιχογραφία στον κόσμο, αποτελούμενη από περίπου 24.000 πορσελάνινα πλακάκια Meissen υψηλής ποιότητας, σε αποχρώσεις του μαύρου, του λευκού και του κίτρινου, σε μήκος 102 μέτρων επάνω στα τείχη. Αναπαριστά την παρέλαση 35 Βασιλέων και Δουκών της Σαξονίας.

Ο δρόμος μας οδηγεί μπροστά στην εντυπωσιακή πλατεία Neumarkt με τα πολύχρωμα κτίρια, τα αγάλματα και τα όμορφα καφέ και εστιατόρια, όπου βρίσκεται το πιο εμβληματικό ίσως, μνημείο της Δρέσδης, η μπαρόκ προτεσταντική εκκλησία της Παναγίας, η Frauenkirche. Χτίστηκε μεταξύ 1726 και 1743 και καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς στους βομβαρδισμούς του 1945, ενώ σήμερα ορθώνεται πάλι αγέρωχη στην αρχική μορφή της, με το μεγαλοπρεπή κυκλικό τρούλο της να δεσπόζει στον ουρανό της πόλης. Μπροστά της, το άγαλμα του Μαρτίνου Λούθηρου του 1843 που είχε παραμείνει άθικτο.  

Η ιστορία της ανακατασκευής της Frauenkirche είναι πολύ συγκινητική! Ακόμα και μέχρι το 1994, ενώ ολόκληρη η πόλη είχε επουλώσει τις πληγές της, τα ερείπια του ναού βρίσκονταν ακόμα στη πλατεία για να υπενθυμίζουν τη βαρβαρότητα του πολέμου. Λίγα χρόνια πριν, είχε ξεκινήσει με ιδιωτική πρωτοβουλία, μια μεγάλη διεθνής εκστρατεία, με συμμετοχή και 23 χωρών για την αναγέννησή της. Η εκκλησία, παραδόθηκε ανακατασκευασμένη το 2004, με το επίσης υπέροχο εσωτερικό της να ολοκληρώνεται ένα χρόνο αργότερα, αποτελώντας ένα μοναδικό σύμβολο συμφιλίωσης λαών και δογμάτων.

Ενδεικτικό είναι ότι ένας χρυσός σταυρός 6,4 μέτρων (αντίγραφο του αρχικού, του 18^ου αιώνα) επάνω σε επίχρυση σφαίρα στον τρούλο του ναού, δημιουργήθηκε από το γιο ενός Βρετανού πιλότου που είχε λάβει μέρος στο βομβαρδισμό της πόλης και προσφέρθηκε ως δώρο-συμβολική χειρονομία από τη Μεγάλη Βρετανία.  Σε ανάμνηση του βομβαρδισμού της εκκλησίας, παραμένει εξωτερικά ένα κομμάτι με σκούρα τούβλα που διασώθηκε από την καταστροφή του 1945.

Τριγυρνώντας στην πλατεία, μας τράβηξε την προσοχή ένα μπαρόκ καλαίσθητο κτίριο στο χρώμα της ώχρας, που στις μέρες μας στεγάζει το πολυτελές Coselpalais Restaurant & Grand Cafe.  

Βρήκαμε το ιδανικό μέρος για λίγη ξεκούραση από την περιήγησή μας… και βέβαια, δε μπορέσαμε να αντισταθούμε στα φημισμένα γλυκά του!

Δίπλα, βρίσκουμε το μουσείο σύγχρονης τέχνης Albertinum, καθώς και το σύμπλεγμα επιβλητικών κτιρίων της Ακαδημίας Καλών Τεχνών (Kunstakademie). Μπροστά, από την πλευρά του ποταμού, συναντάμε ένα μοναδικό σημείο της πόλης, το επονομαζόμενο "Μπαλκόνι της Δρέσδης" ή "Μπαλκόνι της Ευρώπης" (Brühlsche Terrasse). Προσφέρει στους πολυάριθμους επισκέπτες του, υπέροχη πανοραμική θέα του Έλβα με τις γέφυρές του και της πόλης.

Απέναντι από την πλατεία Neumartk, συναντάμε μια ακόμα σημαντική πλατεία της πόλης, την Altmarkt και τριγυρνάμε στο υπαίθριο παζάρι με τα περίπτερα που διαθέτουν ροφήματα, αλμυρά και γλυκά εδέσματα, σουβενίρ, δώρα κ.ά., με φόντο τους ψηλούς πύργους της εκκλησίας Kreuzkirche και του Δημαρχείου. Βέβαια, η πλατεία (υπό κανονικές συνθήκες) γνωρίζει τις μεγάλες δόξες της την εποχή των Χριστουγέννων, με εκατομμύρια ανθρώπους να επισκέπτονται εκεί την παλαιότερη Χριστουγεννιάτικη αγορά της Ευρώπης (από το 15^ο αιώνα), τη φημισμένη Dresdner Striezelmarkt, με την υψηλότερη Χριστουγεννιάτικη πυραμίδα του κόσμου, που πλησιάζει τα 15 μέτρα.

Oλοκληρώνοντας την περιήγησή μας στη μεγαλοπρεπή Παλαιά πόλη (Altstadt), διασχίζουμε τη γεμάτη ζωντάνια, πρόσφατα ανακατασκευασμένη Γέφυρα του Αυγούστου (Augustusbrücke), που χωρίζει τα δύο μέρη της πόλης, για να κατευθυνθούμε προς τη διασωθείσα το 1945, Νέα Πόλη (Νeustadt) της Δρέσδης.

Η Νέα Πόλη αντιπροσωπεύει το πιο μοντέρνο και δυναμικό πρόσωπο της πόλης, η οποία διακρίνεται για την οικονομική της ανάπτυξη και την επιχειρηματικότητα (κυρίως σε είδη υψηλής τεχνολογίας), την εφευρετικότητα, την έρευνα (με πάνω από 120 ερευνητικά κέντρα) και τη σημαντική πανεπιστημιακή της κοινότητα.

Παίρνοντας το τουριστικό λεωφορείο, το πρώτο αξιοθέατο που αντικρύζουμε περνώντας στη Νέα πόλη είναι ένα έφιππο άγαλμα του Αυγούστου II του Ισχυρού, το Μνημείο του Χρυσού Ιππότη (Goldener Reiter) του 1736 στην πλατεία Neustädter Markt.

Από εκεί συνεχίζει ο καταπράσινος κεντρικός πεζόδρομος Haukpstrabe, όπου μπορείτε να συναντήσετε καλαίσθητα δημόσια και ιδιωτικά κτίρια που στεγάζουν μουσεία, τη σκεπαστή αγορά της πόλης, πολυκαταστήματα, αλλά και μικρά εμπορικά και μαγαζιά εστίασης, καταλήγοντας στην πλατεία Albertplatz με τα συντριβάνια.

Στην περιοχή βρίσκεται και το Kunsthofpassage, ένα πρωτότυπο γαλάζιο κτίριο με εξωτερικούς σωλήνες, που όταν βρέχει, μετατρέπεται σε oρχήστρα και παίζει μουσική, ενώ στον περίτεχνο χώρο της εσωτερικής αυλής του, μπορείτε να απολαύσετε τον καφέ ή το γεύμα σας!!!

Η Δρέσδη είναι από τις πιο καθαρές και πράσινες πόλεις της Ευρώπης, με πάνω από το 60% της επιφάνειάς της να καλύπτεται από πράσινο. Το μεγαλύτερο πάρκο της πόλης είναι το πανέμορφο, συμμετρικά διαμορφωμένο, Grober Garten, με έκταση περίπου 1,8 km², που χρονολογείται από τον 17^ο αιώνα. Σε αυτό συναντάμε το μπαρόκ παλάτι Sommerpalais, το Βοτανικό και το Ζωολογικό κήπο της πόλης, ενώ από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο λειτουργεί και τρενάκι! 

Eιδικά όταν ο καιρός το επιτρέπει, οι όχθες του Έλβα έχουν την τιμητική τους, με τους κατοίκους και τους επισκέπτες να απολαμβάνουν χαλαρά σε μια ειδυλλιακή  ατμόσφαιρα, τη βόλτα, τo τρέξιμο την ποδηλατάδα ή το πικ νικ τους, ενώ οι κρουαζιέρες στο ποτάμι προσφέρουν μια διαφορετική εμπειρία της πόλης, αλλά και των περιχώρων της.

Όταν δε έρχεται η νύχτα, η μαγεία της Δρέσδης απογειώνεται!!!  Η εκθαμβωτική Παλαιά Πόλη καθρεφτίζεται στα γαλήνια νερά του Έλβα και μετατρέπεται ακόμα και σε υπέρλαμπρο κινηματογραφικό φόντο…

Κείμενο: Ρούλη Μπαλοπούλου