Το γλυκό που ήταν σήμα κατατεθέν στα οικογενειακά μας τραπέζια και που το έφτιαχναν μαμά και θείες ήταν μια τούρτα φράουλα, ελαφριά και δροσερή, με μεταξένια υφή και λαχταριστό ροζ χρώμα.
Η δική μου γενιά πρωτογνώρισε τα μανιτάρια στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, άντε αρχές του ‘80, από τις πίτσες. Κάτι μανιτάρια άχρωμα, άγευστα και άοσμα που περισσότερο θύμιζαν λάστιχο και που μας έκαναν να αναρωτιόμαστε τι ρόλο παίζουν πάνω στα ωραία τυριά, τα ζαμπόν και τα μπέικον.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 σπούδαζα στη Θεσσαλονίκη. Τὰ 2 μαθήματα επιλογής μου ήταν η Αρχαιολογία μὲ τὸν Μανώλη Ανδρόνικο καὶ τὰ Παιδαγωγικὰ μὲ τὸν Ανδρέα Μιχαηλίδη-Νουάρο. Όλη η Φιλοσοφικὴ παρακολουθούσε τότε τα μαθήματα του Ανδρόνικου, ο οποίος λίγα χρόνια πριν είχε γίνει διάσημος με τις ανασκαφὲς της Βεργίνας.
Διαβάζοντας για τον ξακουστό αγιογράφο Μανουήλ Πανσέληνο, από θετική περιέργεια έβαλα σκοπό να επισκεφτώ το Πρωτάτο (Καρυές - Αγίου Όρους) και ειδικότερα τον Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (της μητέρας όλων των εκκλησιών του «Όρους»).
Πολλὰ γὰρ ἔπαθον σήμερον κατ' ὄναρ δι' αὐτόν
Επάγγελμα-καταφύγιο μεταπολεμικά για μια δουλειά που στην Ελλάδα τελεί πια υπό εξαφάνιση.
Θα έχετε δει ίσως σε παλιά νησιώτικα σπίτια εκείνα τα κεντήματα σε κορνίζες με διάφορες φράσεις ηθικοπλαστικές ή από το Ευαγγέλιο. Όταν έβλεπα το «Κι αυτό θα περάσει» σκεφτόμουν ότι είναι κάποια απλοϊκή ελληνική λαϊκή σοφία που παρηγορεί τον άνθρωπο όταν του συμβαίνει κάτι κακό.
Το 1963 ο Godard γύρισε την ταινία "Η Περιφρόνηση" που είχε εντυπωσιάσει για το τολμηρό θέμα της, την ατίθαση ομορφιά της Μπριζίτ Μπαρντό, το καβουράκι του Μισέλ Πικκολί και το σκηνικό της ταινίας : ένα “τρελό σπίτι" κάπου στην Ιταλία”!
Γραμμένο στα ολλανδικά, το συγκεκριμένο χειρόγραφο βιβλίο εκδόθηκε το 1692 σε ένα και μοναδικό αντίγραφο!
Σαν άνθρωποι αναζητούμε τη χαρά, την διασκέδαση, την ηδονή, την απόλαυση. Αρκετοί από εμάς θεωρούμε ότι για να τα βρούμε όλ’αυτά χρειαζόμαστε χρήμα, δόξα, εξουσία.
Στείλτε το άρθρο ή την συνεργασία σας