Ως γνωστόν μια ουσία, ανάλογα με την δόση χορήγησης της, μετατρέπεται από φάρμακο σε φαρμάκι και το αντίστροφο. Η πρώτη χημειοθεραπεία για την αντιμετώπιση του καρκίνου βασίσθηκε σε εργαστηριακή έρευνα για τα χημικά όπλα, ειδικότερα για τα αέρια μουστάρδας. Παράλληλα ένα τραγικό δυστύχημα στα πεδία του πολέμου έδωσε την δυνατότητα σε ένα φωτισμένο γιατρό να μελετήσει τις επιπτώσεις των ουσιών αυτών στον ανθρώπινο οργανισμό.
Σπανίως θα δω καρουζέλ σε λούνα παρκ χωρίς να σκεφτώ την Μαίρη Πόππινς και τα άλογα που ξεφεύγουν από την προκαθορισμένη τους πορεία και τρέχουν ξέφρενα στα λειβάδια μαζί με τους αναβάτες τους. Όμως η σκηνή που παρακολούθησα σήμερα ήταν τελείως διαφορετική.
Η κοινωνική πρόοδος και η κατοχύρωση των βασικών δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων, δεν ακολουθείται με τους ίδιους ρυθμούς σε κάθε μέρος του πλανήτη Γη.
Κάθοδος ΕΘνικής Οδού (Γέφυρα Βαρυμπόπης μέχρι Ροσινιόλ) εκτιμώμενος χρόνος (35΄- 45΄)
Νικώντας το Google maps στο υπερμποτιλιάρισμα της καθόδου της Εθνικής Οδού. Επειδή πλέον η διαδρομή Άγιος Στέφανος ή Ν. Κηφισιά – κέντρο Αθήνας ή Πειραιάς, έχει γίνει ένας Γολγοθάς για τους οδηγούς κι επειδή κι εμείς το ζούμε κάθε μέρα κι έχουν σπάσει τα νεύρα μας, μετά από πολλές δοκιμές και προσπάθειες, βρήκαμε και σας προτείνουμε μια εναλλακτική διαδρομή.
...Teacher's pet; Μια από τις ιδιαίτερες αναμνήσεις των μαθητικών μας χρόνων είναι μία έντονη έλξη που αισθανθήκαμε κάποιοι για έναν καθηγητή/καθηγήτρια...
Ο άνθρωπος δεν μπορεί ν’αποφύγει τις φυσικές καταστροφές ούτε τις αρρώστιες. Μπορεί, όμως, αν προσπαθήσει, ν’αποφύγει τους πολέμους που τόσο κακό προκαλούν.
Πώς θα μπορούσε, άραγε, ο χρόνος των ανθρώπων που κατηγορήθηκαν, περιθωριοποιήθηκαν ή φυλακίστηκαν άδικα, να αναπληρωθεί και να ξεπληρωθεί ηθικά και νομικά;
Κάποτε το όνομά του ήταν στα στόματα όλων, ειδικά στη Βόρειο και Νότιο Αμερική έχαιρε τέτοιας δόξας που οι άνθρωποι έδιναν το επώνυμό του σε πόλεις, σε συνοικίες, σε πλοία, σχολεία, ιδρύματα, τα γενέθλιά του γιορτάζονταν σε διάφορες χώρες, μέχρι και στο Χονγκ Κονγκ, με μεγάλη επισημότητα.
Φεύγοντας μακριά από τα πεδινά μονοπάτια της ευρύτερης Λευκωσίας, η ψυχή μας ταξιδεύει κάπου πιο Βόρεια, σε ένα μέρος όπου κανείς θα δυσκολευτεί να πιστέψει πως υπάρχει τόσο μεγαλείο συμπιεσμένο σε μια τόση σταλιά.
Χωρίς αντηλιακό δεν πάμε πουθενά πλέον. Το λένε οι γιατροί, το λένε οι αισθητικοί, το φωνάζουν οι μαμάδες στα πιτσιρίκια τους και οι ώριμες κυρίες στους συζύγους τους.