Ανθρώπων έργα

Συμβουλή : επειδή ακόμη γίνονται συνοικέσια (στα οποία διόλου δεν εναντιωνόμαστε), επειδή, λοιπόν, γίνονται, παρακαλείσθε, αγαπητοί προξενητάδες, όταν ασκείτε την ευγενή σας τέχνη, να μην ξεχνάτε να φοράτε τη μία σας κάλτσα ανάποδα. Διότι, εάν παραλειφθεί αυτή η σημαντική λεπτομέρεια, το συνοικέσιο θα αποτύχει παταγωδώς.

Για το καλοκαίρι που μάς γνέφει, για τα παιδιά μας που μεγαλώνουν - ας μοιραστούμε ένα ποιηματάκι...

Δύο ταινίες για την σύγχρονη Ελλάδα

Πάντα ήμασταν δύο Ελλάδες και το διαπίστωσα ακόμα μια φορά βλέποντας δυο ελληνικά ντοκυμανταίρ στο γαλλικό κανάλι ARTE. Αν τα βρείτε σε οποιαδήποτε γλώσσα στο διαδίκτυο, αξίζει να τα δείτε. Είναι «Ο πλανόδιος μανάβης» (L’epicier ambulant) και «Οι συνταγές της αγάπης» (Les recettes de l’amour).

O 26ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Theodore Roosevelt υπήρξε φανατικός βιβλιόφιλος ή απλώς βιβλιοφάγος. Από την σελίδα bookriot πληροφορούμαστε ότι διάβαζε πάρα πολύ γρήγορα, ένα βιβλίο πριν το πρωινό κάθε μέρα και ανάλογα με το πρόγραμμά του δυο-τρία ακόμα το βράδυ. Στην διάρκεια της ζωής του, σύμφωνα με προσωπικές του εκτιμήσεις, θα πρέπει να διάβασε χιλιάδες βιβλία.

Το άρθρο μου «Πίκρα (ή Pikra αν σας αρέσει περισσότερο)» διαβάστηκε από πολλούς, επαινέθηκε από αρκετούς και επικρίθηκε από ορισμένους. Ήταν μεγάλη η πίκρα μου όταν το έγραφα. Πίκρα για την ελληνική γλώσσα που χάνεται και αντικαθίσταται από τα greeklish. Αν πίκρανα παράλληλα εκείνους που αγαπούν πολύ την αγγλική, ζητώ συγγνώμη, δεν ήταν αυτός ο στόχος μου.

Περισσότερο σαν παραβολή μοιάζει η καλτ μικρού μήκους ταινία του 1952 με τίτλο "Γείτονες" του Norman McLaren. Χάρη στην πρωτοποριακή για την εποχή της τεχνική αλλά και για το αντιπολεμικό μήνυμά της, η ταινία τιμήθηκε με Όσκαρ. Ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε μια μίξη κινουμένων σχεδίων και αληθινών ηθοποιών. Επηρεασμένος από τον πόλεμο στην Κορέα, ο σκηνοθέτης θέλησε να φτιάξει ένα αντιμιλιταριστικό φιλμ.

Καθώς το χαριτωμένο ύψιλον και το ωραίο ωμέγα καταργούνται σταδιακά από τη γλώσσα μας, σκέφτηκα να τους κάνω ένα μικρό μνημόσυνο. "Ρωμαντισμός", "νεώτερος" μας έχουν από καιρό αποχαιρετίσει, όπως και η "καλωσύνη" και η "μπύρα". Είχε λόγο η ύπαρξή τους, είτε γραμματικό είτε ετυμολογικό αλλά ποιός ασχολείται πλέον;

Ο θάνατος του Στάλιν

Η ταινία "Ο θάνατος του Στάλιν" ίσως να άφησε μερικούς θεατές με απορίες. Ήταν κωμωδία, σάτιρα, ή σοβαρό φιλμ; Η σκηνοθεσία δημιουργούσε ένα τέτοιο ερώτημα διότι βασίστηκε σε ένα βιβλίο κόμικς. Ο βίος και η δικτατορική άσκηση της εξουσίας όμως του "πατερούλη" δεν αφήνουν καμμιά απορία για την σκληρότητά του.

Αμέτρητες είναι οι νύχτες τις οποίες περνάω στο μπαλκόνι πίνοντας ένα ποτό και καπνίζοντας μαζί με τη μουσική που παίζει στα ακουστικά μου. Είναι αμέτρητες οι νύχτες τις οποίες αυτομαστιγώνομαι σκεπτόμενη τα λάθη μου,τις ανασφάλειες μου, τις «ατέλειες» μου και οτιδήποτε άλλο αρνητικό για να κατηγορήσω εμένα. Εξάλλου -απαντάω πάντα - δεν μου φταίει κανένας άλλος, εγώ φταίω. Μεγάλο βάρος οι άσχημες σκέψεις. Άπειρα τα πρωινά που δεν θέλω να κάνω τίποτα γιατί «ποιό το νόημα; Λες και κάνω τίποτα σωστό;», ατέλειωτες οι φορές που με πιάνουν τα κλάματα στα ξαφνικά επειδή «δεν αξίζω τίποτα», πολλές διασκεδάσεις που έχω χάσει διότι «το μαύρο μου το χάλι έχω, θα με δει και κόσμος έτσι όπως είμαι; Όχι».

Αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που καθιστά την ευτυχία τόσο δύσκολη. Έχω επίγνωση της αχόρταγης επιθυμίας μου να την αποκτήσω αλλά ίσως το να καταφέρνει κανείς να απολαμβάνει έναν ήσυχο και συνεχή ύπνο χωρίς να ξυπνάει μέσα στη νύχτα εξαιτίας ενός απόκοσμου συναισθήματος που κάνει τη ραχοκοκκαλιά του να ανατριχιάζει, ίσως λέω ίσως να είναι κι αυτό μια μικρή επιτυχία. Ξέρεις, αυτό το απαίσιο συναίσθημα πως κάτι δεν πάει καθόλου καλά, σαν να σε καταδιώκει το αποκρουστικό σκοτάδι που επιμένει να χασομερά στις σκέψεις σου. Κάθε φορά που αυτές οι νύχτες έχουν αποτραπεί, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό όσο κι αν μοιάζει πως ψάχνω για τροφή στα σκουπίδια.