Είχαμε τις ιπτάμενες νταντάδες, τις μαμάδες βορείων προαστείων, τον εκατοντάχρονο που πήδηξε από το παράθυρο και εξαφανίστηκε, τον ψεύτη παππού και τις γιαγιάδες-κλεφτρόνια. Ας μιλήσουμε και για τις χίπισσες γιαγιάδες! 

Σήμερα, θα ασχοληθούμε με τις τρελογιαγιάδες, και ειδικά με τις πρώην χίπισσες και νυν γιαγιάδες γιατί, όπως μάλλον έχετε αντιληφθεί η γενιά των επαναστατημένων hippies έχει προ πολλού περάσει στην κατηγορία των παπουδογιαγιάδων, εάν φυσικά όλα έχουν πάει κατ'ευχήν και επιβιώνει ακόμη επί της Γης!

Απορίας άξιον είναι βέβαια, γιατί μια πρώην χίπισσα να είναι τρελογιαγιά;

Πρώτον : δεν οφείλει απαραίτητα να είναι! Και δεύτερον : Γιατί την προσοχή μας κέντρισε ένα βιβλίο και μια μικρή ταινία κινουμένων σχεδίων με κοινά χαρακτηριστικά, το εξής ένα : Η γιαγιά-ηρωίδα και στις δυο περιπτώσεις είναι μια πρώην hippie! Το κίνημα του χιπισμού εμφανίστηκε στην Αμερική τον προηγούμενο αιώνα (!) στα μέσα της δεκαετίας του '60 και αγκάλιασε σταδιακά την νεολαία σε όλο τον κόσμο, στο βαθμό που επέτρεπαν τα τότε μέσα επικοινωνίας. Βασική του έκφραση ήταν ο αντισυμβατικός τρόπος ζωής και αμφίεσης, σε σχέση με τον "καθωσπρεπισμό" των προηγούμενων γενεών. Ενας νέος τρόπος ζωής φιλοειρηνικός, ενάντιος στον πόλεμο στο Βιετνάμ, ανοιχτός στην πολυπολιτισμικότητα, στην επιστροφή στη Φύση, στο σπάσιμο κάθε είδους "αγκυλώματος" της καθεστηκυίας τάξης των ''60's! 

Οι ηρωίδες μας λοιπόν, ανήκαν στη γενιά των hippies, που στην Ελλάδα, λόγω χρονικής υστέρησης έπιασε και τα  '70's. Δηλαδή έζησαν τα νεανικά, φοιτητικά τους χρόνια με έναν ελεύθερο-για τα δεδομένα της τότε εποχής- τρόπο ζωής και με ιδεολογία αντίθετη προς τον συντηρητισμό και σαφώς αντίθετη προς το χουντικό καθεστώς. Ως προς την εμφάνιση και τον τρόπο ζωής : Τέρμα τα συμβατικά ταγιεράκια, η ζακετούλα στους ώμους, το μαλλί κομμωτηρίου, και οι έξοδοι σε σπίτια συγγενών και φίλων "δια την ονομαστικήν των εορτήν". Τέρμα, οι διακοπές στα ιαματικά λουτρά με τους γονείς ή τη γιαγιά, το σινεμά 6-8 με σοβαρές φίλες μόνο! 

Σαν γιαγιάδες πια, συνεχίζουν να διατηρούν λίγο συγκρατημένα βέβαια, το νεανικό ατημέλητο look και δεν κρύβουν τα σημάδια της ηλικίας τους. Είναι μηχανόβιες ή κυκλοφορούν με παμπάλαια αλλά καλοδιατηρημένα CITROEN 2CV  ή RENAULT 4L και αγαπούν την ροκ μουσική με πάθος. Εξακολουθούν να λατρεύουν τη ζωή στη φύση, τα εναλλακτικά ταξίδια και την παρέα με άτομα διαφορετικής κουλτούρας, πολλές φορές και διαφορετικών εθνικοτήτων κι αν βρεθεί και κανένα τσιγαριλίκι, δεν θα πούνε όχι!

Μια ομάδα τελειοφοίτων της γαλλικής σχολής ESMA (Ecole Supérieure des Métiers Artistiques) δημιούργησε την ολιγόλεπτη ταινία κινουμένων σχεδίων "Au fil de l'âge" με θέμα την αγάπη μιας εγγονής προς τη μηχανόβια "τρελογιαγιά" της. 'Ενα τρυφερό αφιέρωμα στην ιδιαίτερη αδυναμία που τρέφουν τα εγγόνια προς τις γιαγιάδες τους, μια σχέση που δεν ξεχνιέται "στο πέρασμα του Χρόνου"! 

Η δημοσιογράφος και συγγραφέας παιδικών και όχι μόνον βιβλίων Λώρη Κέζα, έχει κάνει την δική της αναφορά στις χιππογιαγιάδες με το βιβλίο της "10 μέρες στην Τρελογιαγιά".  Εδώ έχουμε όχι μια αλλά δυο εγγονές που λατρεύουν αυτήν τη "διαφορετική" γιαγιά τους και πανευτυχείς πάνε να περάσουν 10 μέρες μαζί της. 10 μέρες γεμάτες από πρωτόγνωρες εμπειρίες και συναντήσεις, πραγματικές ή μέσω των ιστοριών που τους λέει η γιαγιά, με ανθρώπους διαφορετικών εθνοτήτων. Φυσικά η τρελογιαγιά, πιστή στα οράματα της νιότης της, μένει σε ένα αγρόκτημα, όπου η καθημερινότητα δεν είναι αυτό που θα χαρακτηρίζαμε ως  τυπική γιαγιαδίστικη!

 Κείμενο : Μαριάννα Καραβασίλη

Η φωτογραφία του βιβλίου είναι από το https://blog.public.gr