Είμαστε στα 1827, στον έβδομο χρόνο της ελληνικής επανάστασης. Ο πόλεμος της ανεξαρτησίας του έθνους κλυδωνίζεται επικίνδυνα. Ένα κύμα φιλελληνισμού διαπερνά την Ευρώπη...

Η απόβαση του Ιμπραήμ στη Πελοπόννησο κοντεύει να σβήσει κάθε επαναστατική σπίθα και οι αγριότητες που ακολούθησαν ξεσηκώνουν τη κοινή γνώμη της Ευρώπης υπέρ των επαναστατημένων Ελλήνων. 

«Η Ρούμελη ήταν όλη προσκυνημένη, η Αθήνα πεσμένη, τα ρουμελιώτικα στρατεύματα διαλυμένα, μόνο η Πελοπόννησος ήταν μενεμένη, με τα δύο νησιά, Ύδρα και Σπέτσες», γράφει στα Απομνημονεύματά του ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

Έμπλεος νεανικού ενθουσιασμού και φιλελληνικών αισθημάτων ο πρίγκηπας Paul Marie Bonaparte, δεκαοχτάχρονος φοιτητής στο πανεπιστήμιο της Μπολόνια, φεύγει κρυφά- χρησιμοποιώντας ξένο όνομα- και περνάει στην Ελλάδα μέσω Αγκώνας. Ο Paul Marie συνεπαρμένος από τον αγώνα ανεξαρτησίας έρχεται να πολεμήσει στο πλάι αυτού του μικρού λαού που μάχεται για την ελευθερία του. Από τα τέλη Μαρτίου του 1827 εντάσσεται στις διαταγές του Άγγλου ναυάρχου Κόχραν, επιτετραμμένου του ελληνικού στόλου και υπηρετεί στη ναυαρχίδα «Ελλάς».

Η μοίρα είχε όμως άλλα σχέδια για τον νεαρό ανηψιό του Ναπολέοντα, στον οποίο θρυλείται ότι έμοιαζε πολύ φυσιογνωμικά. Όταν ο στολίσκος του Κόχραν ήταν αγκυροβολημένος στο στενό έξω από τις Σπέτσες, στις 25 Αυγούστου/ 6 Σεπτεμβρίου του 1827, ο άτυχος Paul Marie, ευρισκόμενος μέσα στη φρεγάτα «Ελλάς», αυτοτραυματίστηκε θανάσιμα την ώρα που καθάριζε το όπλο του.

Το άψυχο σώμα του νεαρού πρίγκηπα μεταφέρθηκε από τους ναύτες απέναντι στις Σπέτσες στη μονή Αγίου Νικολάου. Ο σημερινός επισκέπτης της Μονής μπορεί ακόμη να δει το σημείο όπου επί μια πενταετία οι μοναχοί  φυλάξανε τη σορό του μέσα σε ένα βαρέλι με ρούμι.

Στις μαρμάρινες πινακίδες-δωρεά του Δήμου Σπετσών και του γάλλου φιλέλληνα Guy Picat διαβάζουμε :

 Το 1832, με το τέλος του πολέμου, η σορός παραδόθηκε στο γαλλικό ναυτικό. Μεταφέρθηκε στη Σφακτηρία- το μικρό νησάκι που κλείνει τον κόλπο του Ναυαρίνου- όπου και ετάφη κοντά στον τάφο του επίσης φιλέλληνα Σανταρόζα που είχε πολεμήσει παλαιότερα στη μάχη της Σφακτηρίας και κοντά στα μαυσωλεία των πεσόντων της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου.

Ο δεκαοχτάχρονος φιλέλλην Paul Marie Bonaparte, γιός του Lycien Bonaparte, μικρότερου αδελφού του Ναπολέοντα, αν και δεν εκπλήρωσε το όνειρό του να πολεμήσει στο πλάι ενός λαού που ελάχιστα γνώριζε αλλά συμμερίστηκε το πάθος του για την ελευθερία, μοιράστηκε, μετά θάνατον, το κλέος των πεσόντων της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου. Μιας ναυμαχίας-ορόσημο για την έκβαση του Αγώνα κατά την οποία η σύμπραξη τριών στόλων ( αγγλικού, γαλλικού και ρωσικού) επέφερε την συντριπτική ήττα του τουρκοαιγυπτιακού στόλου.

Κείμενο: Μαριάννα Καραβασίλη