Tο νησί των Λωτοφάγων είναι διαφορετικό για κάθε άνθρωπο.

Μπορεί μάλιστα να μην είναι κάν νησί. Μπορεί νά’ναι μια πόλη ή μια χώρα, στην οποία όταν πηγαίνει να ξεχνάει κάθε έννοια και κάθε στενοχώρια.

Tο νησί των Λωτοφάγων είναι κάτι αντίστοιχο με τη Χώρα των Παιχνιδιών ή της Αφθονίας του Πινόκιο όπου τον παρέσυρε ο φίλος του, ο Φυτίλης.

Εκεί βέβαια ο Πινόκιο ανακάλυψε ότι δεν ήταν ακριβώς έτσι και οι πολλές απολαύσεις και χαρές του βγήκαν τελικά ξινές.

Το Νησί των Λωτοφάγων της Οδύσσειας, όπως και όλες οι άλλες μεταφορικές χώρες των ονείρων –η βουκολική Αρκαδία για παράδειγμα, που έμεινε στην φράση «et in Arcadia ego» των διανοουμένων και καλλιτεχνών της Αναγέννησης ή το μυθικό Shangri-La- είναι τελικά συνώνυμο της ευκολίας, της τρυφηλής ζωής και όλων αυτών που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε επιθυμήσει να γνωρίσουμε.

Τι κακό υπάρχει σ’αυτή την επιθυμία, αναρωτιέμαι καμμιά φορά και είμαι σίγουρη πως η ίδια σκέψη περνάει τώρα κι απ’το δικό σας μυαλό, αγαπητοί αναγνώστες.

Τι κακό υπάρχει στην προσμονή μερικών ανέμελων διακοπών ή μιας άνετης ζωής χωρίς προβλήματα; 

Τίποτα κακό δεν υπάρχει βέβαια ούτε στις επιθυμίες ούτε στα όνειρα. Καμμιά ενοχή ας μην ταράξει την πορεία μας προς τα εκεί.

Μόνο ένα δίδαγμα, νομίζω, μπορεί ν’αντλήσει κανείς απ’ όλους αυτούς τους μύθους και τις παραβολές: Μην συνηθίσεις άνθρωπε στην καλοπέραση.

Αν την αφήσεις να σου γίνει δεύτερη φύση, τότε θα ξεχάσεις σπίτι και πατρίδα, θα κυνηγάς διαρκώς όλο και πιο έντονες, όλο καινούριες απολαύσεις και για να τις εξασφαλίσεις θα πατάς επί πτωμάτων.

Αν μείνεις με τους Λωτοφάγους ίσως να γίνεις αδρανής, αδιάφορος και απαθής προς τον πόνο των άλλων, εκείνων που δεν έχουν τόσα αγαθά όσα εσύ. Ίσως να ξεχάσεις ότι κάποτε έλειπαν κι από σένα όλ’αυτά κι ότι ονειρευόσουν τότε να τ’αποκτήσεις.

Είναι γεγονός ότι στα πολλά και στα εύκολα συνηθίζουμε αμέσως ενώ στα λίγα και τα δύσκολα με πόνο, με γκρίνια και δάκρυ.

Είναι καλό πού και πού ν’αναλογιζόμαστε πού βρισκόμαστε, προς τα πού πηγαίνουμε και γιατί επιθυμούμε αυτό που επιθυμούμε. Είναι άραγε ανάγκη πραγματική, εσωτερική, δική μας ή μήπως εκφράζουμε πόθους και φιλοδοξίες άλλων; 

Εύχομαι σε όλους σας καλή παραμονή αλλά όχι αιώνια διαμονή στο δικό σας νησί των Λωτοφάγων.

Κείμενο: Λητώ Σεϊζάνη