Σαν άνθρωποι αναζητούμε τη χαρά, την διασκέδαση, την ηδονή, την απόλαυση. Αρκετοί από εμάς θεωρούμε ότι για να τα βρούμε όλ’αυτά χρειαζόμαστε χρήμα, δόξα, εξουσία.
Μερικοί, στην προσπάθειά μας να δώσουμε χαρά σε άλλους ανθρώπους, στερούμε από τον εαυτό μας την χαρά, διότι αλλοιώς την αντιλαμβάνονται οι άλλοι αυτήν την έννοια και αλλοιώς εμείς.
Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο όλοι μας ψάχνουμε την ευτυχία. Ορισμένοι δεν την βλέπουμε απλώς ως ηδονή ή αναψυχή αλλά την ορίζουμε ως πνευματική, ψυχική, ηθική, υπαρξιακή ολοκλήρωση.
Ακούγεται ίσως βαρύγδουπο αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Δεν είναι κάτι που κάνουμε για τους άλλους, προκειμένου να φανούμε διαφορετικοί, καλλιεργημένοι ή ενδιαφέροντες.
Οι πνευματικές ή θρησκευτικές αναζητήσεις καλύπτουν τις δικές μας ψυχικές ανάγκες κι αυτό είναι μάλλον που μας κάνει να ξεχωρίζουμε απ’τα ζώα. Σαν τα ζώα ακολουθούμε μεν το ένστικτό μας σε ό,τι αφορά την αναπαραγωγή, την εξεύρεση της τροφής και άλλες βιολογικές λειτουργίες, αλλά στη συνέχεια έχουμε την ανάγκη να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας έξυπνα ή πονηρά. Έξυπνα ώστε να εφεύρουμε κάτι που θα μας πάει πιο μπροστά –τεχνολογικά, επιστημονικά, φιλοσοφικά- ή πονηρά ώστε να εξαπατήσουμε τον πλησίον προς το συμφέρον μας.
Όσοι αποκτούν απογόνους, μεταθέτουν ουσιαστικά την αναζήτηση της πολυσυζητημένης και πολυπόθητης ευτυχίας ή της ολοκλήρωσης στην επόμενη γενιά.
Έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες φιλοσοφίας ή ψυχολογίας. Ούτε όλες μπορούμε να τις διαβάσουμε ούτε όλες να τις καταλάβουμε.
Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα είναι να κατορθώσει κανείς να εφαρμόσει διάφορες θεωρίες στην δική του ζωή προκειμένου να γίνει ουσιαστικά ευτυχισμένος. Όχι πιο πλούσιος ή πιο διάσημος αλλά εκτός από υγιής σωματικά και ολοκληρωμένος πνευματικά, εν ειρήνη με τον εαυτό του και τον κόσμο. Ένας άνθρωπος που θα έχει προσφέρει τόσο στους άλλους όσο και στο ίδιο το άτομό του.
Αυτό είναι το ζητούμενο.
Κείμενο: Λητώ Σεϊζάνη
Στείλτε το άρθρο ή την συνεργασία σας