(ή, πώς γλυτώνεις από τον
πολυλογά - το κατά δύναμιν...)

Ανδροπαρέα παραθαλασσίως με ούζο και μεζέ. Μιλούν χωρίς διακοπές, ιδιαιτέρως ένας
από την συντροφιά.
Ασταμάτητα.
Τα μαζεύεις και πηγαίνεις παραπέρα.
Αλλιώς, υπομονή. Και πολύ κολύμπι.

Ατμοσφαιρικό, καλό εστιατόριο.
Ώρα για ολίγη χαλάρωση και απόλαυση.
Ξέχασέ το.
Στο διπλανό τραπέζι κάθονται
δύο νεαρές κυρίες, οι οποίες
"δεν βάζουν γλώσσα μέσα τους",
με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο που έχουν οι πολυλογάδες άνθρωποι,
που ομιλούν, μα δεν συζητούν.
Θέλεις να αλλάξεις τραπέζι,
μα το κατάστημα είναι γεμάτο.
Θέλεις να φύγεις, μα ήδη σού σερβιρίστηκε ο οίνος.
Μία λύση υπάρχει.
Κάνε delete. Διαγραφή.
Μπορείς;

Χαρούμενη συντροφιά γυναικών,
σε καφέ της πόλης. Θέλουν να τα πουν, να γελάσουν, να απολαύσουν
τον καφέ τους.
Αμ δε.
Η, συνήθως, ομιλητικότερη της παρέας, έχει ξεφύγει εντελώς.
Το "ομιλητικότερη" δεν αρκεί,
ως λέξη, για να περιγράψει την απίστευτη λογοδιάρροια...
Πώς γλυτώνεις;
Δεν γλυτώνεις.
Διαλύστε το νωρίτερα.
Μόνο έτσι.

Τηλεφωνεί ο χήρος θείος σου,
που τον λυπάσαι και δεν θέλεις, διαρκώς, να τον αποφεύγεις.
Εκείνος όμως δεν σε λυπάται.
Ώρα, λοιπόν, για το αγχολυτικό σου, μπας και αντέξεις την απερίγραπτη πολυλογία.

Έρχεται ο ηλεκτρολόγος, αντάμα με βοηθό που δεν γνωρίζεις και που όταν γνωρίσεις δεν θέλεις
να τον ξαναματαδείς, που λέει και
ο λαός μας.
Κανονικό πολυβόλο.
Και μένει και η εργασία πίσω.
Μένει πίσω, γιατί αυτός ο βοηθός ηλεκτρολόγου, μιλάει.
Μιλάει.
Μόνη ελπίδα για περαιτέρω συνεργασία με τον ηλεκτρολόγο;
Η ειλικρίνεια.
- "Κύριε ηλεκτρολόγε μου, αυτόν τον βοηθό, σάς θερμοπαρακαλώ,
μην μού τον ξαναφέρετε, διότι δεν
θα το αντέξω".

Κοινό χαρακτηριστικό των πολυλογάδων είναι η, σχεδόν, πλήρης αδιαφορία τους για τον περίγυρο και η, σχεδόν, ολοκληρωτική έλλειψη επικοινωνίας, από την μεριά
του πολυλογούντος.
Απλώς δεν ακούει τον συνομιλητή του, τρόπος του λέγειν συνομιλητής δηλαδή.
Ακροατής είναι ο άνθρωπος.
Βάζει, δε, ο πολυλογάς, και ξαφνική ένταση στον τόνο της φωνής του, εάν τολμήσει ο άμοιρος ακροατής να αρθρώσει λόγο, ώστε να μην διανοηθεί κανείς να διακόψει τον οίστρο του.
Από τις χειρότερες αγένειες που υπάρχουν, αυτή η φωνή που ανεβάζει ένταση για να εμποδίσει τον άλλο να μιλήσει...

Ένα άλλο πολύ κοινό χαρακτηριστικό
των πολυλογάδων, κουραστικότατο χαρακτηριστικό, είναι η επανάληψη των ιδίων, λες και ο άμοιρος ακροατής είναι βλαξ.
Πόσες φορές χρειάζεται να ακούσει ένας άνθρωπος, και μάλιστα με λεπτομέρειες, συνήθως ανούσιες, το ίδιο γεγονός;
Πόσες;
Οπότε, εδώ, ίσως μπορείς να πεις κάτι, ευγενικά και προπαντός ψύχραιμα, ότι "ναι, το κατάλαβα, παρακάτω παρακαλώ"...
Κάπως έτσι.
Και, ίσως - ίσως, προχωρήσει παρακάτω.
Και επειδή "το παρακάτω", επιφέρει το ίδιο ακριβώς μοτίβο της επαναλήψεως, προφασίσου έναν πονοκέφαλο, μία αδιαθεσία, που ψέμματα δεν θα είναι...
Και φύγε.

Η πολυλογία συνδυάζεται, πολύ συχνά, και με την γκρίνια.
Αυτός ο συνδυασμός είναι αφόρητος.
Όλα τα κακά της μοίρας έχουν χτυπήσει το συγκεκριμένο είδος πολυλογά και θα τον χτυπούν, αενάως, αλύπητα.
Καμμία χαρά, καμμία ευχαρίστηση.
Όλα χάλια.
Χάλια κι εσύ μαζί, δύσμοιρε ακροατά.
Ίσως ένα αναβράζον βοηθήσει...
Και δεν το αναφέρουμε στ' αστεία.
Θα σού χρειαστεί.

Έχεις συναντηθεί με φιλικό σου πρόσωπο σε "τραπεζάκια έξω".
Αίφνης, βλέπετε να καταφθάνει από μακρυά, γνωστή σας πολυλογού.
Ω Θεέ μου!
Θέλετε να κρυφτείτε κάτω από τις καρέκλες, μήπως και δεν σάς αντιληφθεί.
Δεν προλαβαίνετε.
Σάς αντιλήφθηκε.
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ραντάρ.
Και έρχεται, ενθουσιωδώς, κοντά σας, ενώ εσείς ανταλλάσσετε βλέμματα φρίκης και πανικού.
Και στρογγυλοκάθεται.
Δεν στέκει να χαιρετήσει και
να φύγει, όπως θα άρμοζε.
Στρογγυλοκάθεται και ξεκινά.
Αλλοίμονο...

Η πολυλογία δεν αντέχεται.
Ο πολυλογάς, ας είναι κι ένας πάνκαλος άνθρωπος, χάνει φιλίες, αποδιώχνει συγγενείς, απορρίπτεται από συναδέρφους.

Είναι ένα πάθος, που κόβεται πολύ δύσκολα, κυρίως γιατί
ο πολυλογάς δεν συνειδητοποιεί, παρά σπανίως, την κατάστασή του.

Η πολυλογία σπάει το νευρικό σύστημα, δοκιμάζοντας την υπομονή, την ευγένεια, την ανοχή.

Είναι να μην σού τύχει.
Άπαξ και σού έτυχε, τέλος.
Βρες τρόπο να σωθείς.
Πες μιά δικαιολογία και φύγε.
Εδώ και τώρα.
Κοίτα το ρολόι σου και παράστησε ακραία βιασύνη.
Αλλιώς δεν γλυτώνεις.
Με την καμμία.
- που λένε και οι νέοι μας...