Η κάλτσα ανάποδα

Η κάλτσα ανάποδα

Συμβουλή : επειδή ακόμη γίνονται συνοικέσια (στα οποία διόλου δεν εναντιωνόμαστε), επειδή, λοιπόν, γίνονται, παρακαλείσθε, αγαπητοί προξενητάδες, όταν ασκείτε την ευγενή σας τέχνη, να μην ξεχνάτε να φοράτε τη μία σας κάλτσα ανάποδα. Διότι, εάν παραλειφθεί αυτή η σημαντική λεπτομέρεια, το συνοικέσιο θα αποτύχει παταγωδώς.

Κι αφού αυτό γίνει πράξη και το συνοικέσιο στεφθεί με επιτυχία, τότε, αγαπητό νεόνυμφο ζεύγος, μην αμελήσεις, προτού εισέλθεις στο νέο σου σπιτικό, να αλείψεις την πόρτα της εισόδου με μέλι. Διότι, εάν παραλειφθεί αυτή η σημαντική κίνηση, ο έγγαμος βίος δεν θα είναι ούτε γλυκύς, ούτε ευτυχής.

Και εάν έρθει και μωρό, τότε μην τυχόν και ξεχάσετε, νέοι γονείς, μόλις πρωτομπείτε στην οικία σας με το νεογέννητο, να αλείψετε τα χειλάκια του με ολίγη ζάχαρη. Και, βεβαίως, να έχετε φροντίσει να υπάρχει ένα γλυκάκι, ένα σοκολατάκι, μία καραμέλα, έστω - για να γλυκαθείτε κι εσείς, ως γονείς.
Διότι, εάν ξεχαστείτε, θα υπάρξουν ζητήματα και προβλήματα σχετικά με την ευτυχία, αλλά και την ανατροφή του τέκνου.

Τέτοια, πολλά (και τρομακτικά - και χαρωπά).

Πέρασε μαύρη γάτα;
Έκρωξε κουκουβάγια;
Αλύχτησε σκύλος;
Πέταξε κόρακας;
Αυτό είναι. Δεν υπάρχει ελπίς. Χίλια κακά μάς περιμένουν.

Αντιθέτως :
Ακούγεται βόμβος μέλισσας;
Εμφανίστηκαν μυρμήγκια στο κατάστημά μας;
Σφάξαμε κόκκορα στα θεμέλια της ανεγειρόμενης οικοδομής μας;
Ευτυχώς. Καλά πράγματα θα μάς συμβούν.

Εκατοντάδες οι προλήψεις, οι δεισιδαιμονίες. Στον τόπο μας και στον κόσμο ολόκληρο.
Από την εποχή του πρωτόγονου ανθρώπου.
Πηγή των προλήψεων, ο φόβος.
Η θρησκοληψία, επίσης.
Εννοείται και η αθε'ί'α.
Παράδοξο να μην πιστεύει ο άνθρωπος στον Θεό και να πιστεύει στα σκόρδα, στα χαΐμαλιά, στα κρεμμύδια και στα κατακάθια του καφέ.

Η δεισιδαιμονία, στην αρχαία ελληνική, αλλά και στην Βίβλο, σημαίνει τον οφειλόμενο σεβασμό στο Θείο.
Μα, επίσης, σημαίνει την νοσηρή ευλάβεια, χωρίς ορθή θρησκευτική αντίληψη.
Οφείλεται στην ανώριμη πίστη, στην υπανάπτυκτη σκέψη, στο συλλογικό και ατομικό υποσυνείδητο.
Και "χτυπά" τους πάντες, ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου.

Η δεισιδαιμονία καλύπτει την ανάγκη του ανθρώπου να μαλακώνει τους φόβους του, να "απαντά" σε ερωτηματικά, να νοιώθει πιο δυνατός απέναντι στο άγνωστο.
Μόνο που αυτή η ανάγκη, η φυσική κι ανθρώπινη, μπορεί να γίνει επικίνδυνη για την ψυχική μας ισορροπία, ενώ, εύκολα, καταλήγει να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Πνευματιστές, παραψυχολόγοι, μέντιουμ, μάγοι, "θεραπευτές", χαρτορίχτρες, καφετζούδες, αστρολόγοι, γιόγκι, σύμβουλοι φενγκ σούι, όλοι, αυτήν την ανάγκη εκμεταλλεύονται.

Όπως σημείωσε, αιώνες πριν, ο Πλούταρχος : "Είναι φοβερό το σκοτάδι της δεισιδαιμονίας. Όταν καταλάβει τον άνθρωπο, τού ενσπείρει λογισμούς σύγχυσης και τύφλωση (...) Τον συνθλίβει."

Αιώνες αργότερα, ο Άγιος Νεκτάριος έγραψε : "Ο δεισιδαίμων φοβάται εκεί που δεν υπάρχει φόβος. Ταράζεται εκεί που θα όφειλε να βρίσκει την ειρήνη. Είναι ηθικά ανελεύθερος και διανοητικά ταπεινωμένος."

Και, όπως, εύστοχα, έχει γραφεί, η δεισιδαιμονία είναι η θρησκεία του αδύναμου νου.

 


Στοιχεία από :
1. Φυλλάδιο της Ιεράς Μονής Σαγματά, 2005 - "Δεισιδαιμονίες και Προλήψεις".
2. Άρθρο "Δεισιδαιμονία - Προλήψεις", του Κων/νου Οικονόμου, Ιστοσελίδα Ακτίνες.
3. Άρθρο "Περί δεισιδαιμονίας", Ιστοσελίδα Ησυχαστής.

 

 

 

 


Εκτύπωση   Email