Πριν από χρόνια διάβασα ένα βιβλίο που έχει τίτλο «Η φίλη μου η μοναχή» και το έγραψε η δημοσιογράφος Ilka Piepgras. Πρόκειται για αυτοβιογραφικό αλλά και βιογραφικό βιβλίο και το διάβασα στα γερμανικά.

Αυτοβιογραφικό είναι το βιβλίο καθώς η Ilka διηγείται τη ζωή της, και βιογραφικό επειδή την διηγείται σε συνάρτηση μ’εκείνη της φίλης της, Charlotte. Στο δημοτικό, στο γυμνάσιο, στο πανεπιστήμιο, η Ilka και η Charlotte ήταν οι καλύτερες φίλες. Μέχρι τη στιγμή που η Charlotte αποφάσισε να γίνει μοναχή και μάλιστα ορθόδοξη σ’ένα ελληνικό μοναστήρι. Η απόφασή της ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία στην οικογένειά της, η οποία προσπάθησε να συμφιλιωθεί μ’αυτήν αλλά δεν τα κατάφερε ποτέ πραγματικά. Όσο για την Ilka ένοιωσε επίσης απογοητευμένη και, μεγαλώνοντας, αφού παντρεύτηκε και έκανε παιδιά, αποφάσισε, όχι τόσο από δημοσιογραφική περιέργεια, αλλά περισσότερο από μια ανθρώπινη ανάγκη, να μάθει τι ακριβώς συνέβη στην φίλη της. Για ποιό λόγο η Charlotte εγκατέλειψε την άνετη ζωή της, την καριέρα της στον χώρο των καλών τεχνών, και πήγε να ζήσει ως μοναχή –σήμερα ηγουμένη- Διοδώρα στην Ελλάδα;

Η φίλη της με πολλή αγάπη την υποδέχεται στο μοναστήρι και είναι διατεθειμένη να της εξηγήσει τα πάντα τόσο για τα προσωπικά της κίνητρα όσο και για το πώς η Πίστη και η Ορθοδοξία άλλαξε την ζωή της. Η Ilka μένει αρκετό καιρό κοντά στην Διοδώρα και τις άλλες μοναχές προκειμένου να παρακολουθήσει την καθημερινότητά τους και να μπορέσει να εμβαθύνει στον τρόπο σκέψης τους. Μέχρι τέλους, όμως, είναι φανερό ότι δεν τα καταφέρνει απόλυτα. Η δική της ζωή είναι κοντά στον άντρα και τα παιδιά της, και δυσκολεύεται να καταλάβει ότι οι μοναχοί είναι αφιερωμένοι στον Θεό και δουλεύουν για μας τους υπόλοιπους μέσω της προσευχής τους για την σωτηρία του κόσμου. Της είναι δύσκολο να το δεχτεί.

«Το να ελευθερωθείς από τον εαυτό σου»- έτσι μου περιέγραψε η Διοδώρα την ουσία του θρησκευτικού της αισθήματος, γράφει η Ilka.

Κάπου αλλού η συγγραφέας του βιβλίου ρωτάει την φίλη της: «Και γιατί έπρεπε να καταλήξεις στην ορθόδοξη εκκλησία; Γιατί ας πούμε δεν πήγες να γίνεις Βενεδικτίνη σε κάποια μονή της Νότιας Γερμανίας;»

«Στην Ορθοδοξία βρήκα σε πολύ πιο έντονη και ζωντανή μορφή αυτό που οι γονείς μου μού έδωσαν σαν αρχή. Στην Δύση η Πίστη είναι σαν καραμέλα τυλιγμένη σε χαρτί μέσα στο στόμα σου, στην Ορθοδοξία είναι η καραμέλα μόνο. Η ένταση της χριστιανικής πίστης όπως την γνώρισα στο σπίτι μου, ήταν πολύ αναιμική για μένα. Στους Προτεστάντες αρκεί η διατύπωση ότι είναι κανείς Χριστιανός –και μετά μπορεί να ξαπλώσει στον καναπέ του και να διαβάσει ένα βιβλίο. Ο Προτεσταντισμός είναι θεωρία, η Ορθοδοξία είναι πράξη. Εμείς οι Ορθόδοξοι περιστρεφόμαστε καθημερινά γύρω από τον Θεό, κάθε μέρα από την αρχή. Η πίστη και η ζωή είναι ένα, αλληλοκαλύπτονται. Για μας η πίστη δεν είναι κάτι αφηρημένο, αλλά κάτι χειροπιαστό. Λες και ο Θεός είναι παρών».

Η Διοδώρα επέζησε μετά από σοβαρό αυτοκινητιστικό δυστύχημα και σήμερα ζει σε ένα ορθόδοξο μοναστήρι στην Γερμανία.

Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα για το έργο της ηγουμένης Διοδώρας, εδώ θα βρείτε μερικά στοιχεία για ένα από τα μοναστήρια της http://diablog.eu/el/taxidevontas/agios-georgios-karaiskakis-ena-enallaktiko-monastiri/

  Κείμενο: Λητώ Σεϊζάνη